Ontdek de bezienswaardigheden van de Andalusische stadje Comares
Dit Spaanse witte dorpje Comares is een gemeente in de provincie Málaga, regio Andalusië. Deze kleine gemeente ligt op een rots die uitkijkt over de Periana-corridor en een deel van het Axarquía-gebergte in het noorden, en een uitgestrekt gebied in het zuiden waartoe ook de Vélez-vallei en het Tejeda-gebergte behoren. Beleef dit betoverende dorpje met zijn smalle straatjes laten ons de geschiedenis ontdekken die in alle hoeken verborgen ligt. Bezoek dit witte dorpje Comares met informatie, tips, hints en zijn bezienswaardigheden.
Het witte dorpje Comares ligt in het Zuid-oosten van Spanje, provincie Málaga, Oost Andalusié.
De oorsprong en het ontstaan van Comares zijn verwarrend. Er bestaat geen twijfel over het belang ervan gedurende de eeuwen van de moslimperiode, maar dit betekent niet dat zij de grondleggers waren van de stichting. De oorsprong kan zelfs worden gedateerd in de 7e eeuw voor Christus, toen de Phocaeïsche Grieken arriveerden aan de kusten van Malaga en Torre del Mar, die de stad de naam "Komaron" gaven, wat "land van aardbeibomen" betekent. Het waren echter de Arabieren die de stad haar geheel eigen uiterlijk gaven wat betreft stadsplanning, gebruiken en identiteit. Ze gaven de stad de naam “Hisn Comarix”, wat kasteel op de top betekent.
Zoek je volgende verblijf
Kies uit miljoenen huizen, hotels en andere accommodaties over de hele wereld
Een van de meest relevante hoofdstukken in de geschiedenis van de stad is het wapen, aangezien het dat van het markiezinaat is. Deze titel kreeg Don Diego Fernández de Córdoba, een gunst die hem werd verleend door de katholieke vorsten als gevolg van zijn deelname aan de verovering van Boabdil (1483), een titel die momenteel wordt gedragen door Dª. Victoria Von Hohenlohe-Langenburg als markiezin van Comares. Op 29 april 1487 vond de overgave van Comares plaats. Na de verovering werden de dertig Moorse families die in de stad achterbleven, gedoopt. Deze massale doop vond plaats in een van de straten, die voortaan bekend werd als "Pardonstraat". Deze gebeurtenis werd vanaf dat moment herdacht met dertig klokgelui na de drie verplichte luid signalen tijdens de hoogmis op zon- en feestdagen.
Comares ligt aan de olie-, wijn- en rozijnenroute en is als stadje in de Axarquía al een bezoek waard. Verken de glooiende straatjes die de heuvel op kronkelen waar het ligt, en vooral het hoogste punt dat zich ontwikkelde onder de bescherming en schaduw van het oude fort. Twee van de torens die de muren versterkten zijn nog steeds bewaard gebleven, waarvan er één zich naast de begraafplaats bevindt.
In de oudste straten bevinden zich twee bogen, vermoedelijk uit de middeleeuwen. Naast deze overblijfselen uit het Arabische verleden, zoals het eerder genoemde Comares-kasteel en de Mazmullar-heuvel , resten van straten, huizen, gebouwen en een waterreservoir dat in 1931 werd uitgeroepen tot historisch-artistiek monument, is het belangrijkste architectonische werk van de stad de parochiekerk van Ntra. Mevrouw de la Encarnación , gelegen op het hoogste punt en in Mudejarstijl uit de 16e eeuw. In het eerste kwart van de 17e eeuw werd in deze kerk de Tabernakel kapel gebouwd, met een stucwerk koepel en in rococostijl.
Huur een fiets gedurende je verblijf zodat je altijd je eigen vervoermiddel bij de hand hebt.
Huur een auto gedurende je verblijf zodat je altijd je eigen vervoermiddel bij de hand hebt.
Huur een camper zodat je altijd je eigen weg kunt gaan geniet van de natuur en cultuur.
De huizen staan op de heuvel, schilderen deze wit en kijken, als een arendsnest, uit over het nabijgelegen landschap van steile heuvels bedekt met olijfbomen, amandelbomen en wijnranken.
Vanaf het bastionkasteel La Tahona, beter bekend als La Tahona , heeft u ook een prachtig uitzicht op de omgeving, met name richting het binnenland, waardoor Comares als het authentieke “ Balkon van de Axarquía ” wordt bevestigd.
ALJIBE MESA DE MAXMÚLLAR (waterreservoir)
De Mozarabische cisterne uit de 13e eeuw, in mei 1931 uitgeroepen tot nationaal historisch-artistiek monument. Het betreft een ondergronds werk met een rechthoekige plattegrond (7,7 x 5,75 en 4,2 hoog), verdeeld in 9 compartimenten die van elkaar gescheiden zijn door 12 hoefijzerbogen, 4 kruisvormige bassins en een hoefijzerkegel die langwerpige kruisgewelven ondersteunen, gemaakt van metselwerk en natuursteen.
De muren zijn gemaakt van roodachtige klei, waarschijnlijk om ze waterdicht te maken. De opslagcapaciteit is vastgesteld op 120.000 liter.
Mesa de Maxmúllar
De vondst is nauwkeurig onderzocht en er zijn talrijke monsters uit de ondergrond en het oppervlak genomen. Daarbij zijn verschillende soorten keramiek, amforen, mozaïeken en zelfs skeletten gevonden. Er zijn verschillende hypothesen overwogen, waarvan de hypothese dat Bobastro zich op de Mesa de Maxmúllar bevond, het meest opvallend is. Wat wel met zekerheid kan worden bevestigd, is het bestaan van een Mozarabische bevolkingsgroep die wellicht een toevluchtsoord was voor Omar Ben Hafsún.
Aan de tafel van Maxmúllar vinden we:
- Een Mozarabische waterreservoir uit de 13e eeuw, in mei 1931 uitgeroepen tot nationaal historisch-artistiek monument.
- Het landhuis: Dit zijn de overblijfselen van een Mozarabisch huis, een van de huizen die in het verleden bestonden, op de begane grond. Het bestaat uit drie perfect onderhouden kamers, waarvan er één een molensteen heeft waar de oude bewoners tarwe maalden.
- Antropomorfe graven: graven uitgehouwen in levende rotsen.
- Kruiken: ongeveer 30 in de steen uitgehouwen kruiken die gebruikt werden om graan in te bewaren.
ARCOS ÁRABES Y CALLE ARCOS MUSULMANES
Als u door de kronkelige straatjes van Comares wandelt, is het alsof u door de geschiedenis van de regio Axarquía wandelt. Vanwege de strategische ligging van Comares in de regio, was het een gebied waar verschillende culturen zich in Andalusië vestigden.
In de straten zijn sterke Arabische herinneringen te vinden, aangezien de stad eeuwenlang een sterke Andalusische invloed heeft gekend. Een van de straten die hier in de tijd over spreekt, is de Calle de los Arcos, een kronkelige en smalle straat met Arabische bogen uit de middeleeuwen.
Moslimbogenstraat
Er zijn duidelijk tekenen dat Comares een stad is met sterke Arabische invloeden. Het is al eeuwenlang een bolwerk van Andalusische invloeden. Logischerwijs moest deze opeenvolging van jaren de stad het onmiskenbare uiterlijk geven dat ze vandaag de dag biedt: het Arabische aspect is in elke hoek aanwezig.
In de binnenstad is een typisch islamitische indeling te zien van steile, smalle en terugliggende straten, die van elkaar gescheiden of verbonden worden door bakstenen bogen. Deze straten hebben een geheel eigen stijl en kenmerken, die de omgeving verfraaien.
Bronnen
Fuente Gorda
Het ligt aan de voet van de Tajo Norte en de naam is passend: als je het drinkt, voelt het ‘enigszins dik’ aan op het gehemelte. De stroming is zwak maar permanent en voedt de fruitboomgaarden in de omgeving.
Fuente del Lavadero
Het ligt in de kloof aan de westkant van Comares en heeft een kleine, maar onuitputtelijke stroming. Het water is fijn en heerlijk om te proeven. Ernaast ligt een oude Arabische wateropslagplaats. Water is in Comares altijd al een bron van zorg geweest voor de inwoners. Daarom moesten er wateropslagplaatsen worden gebouwd om de stad van water te voorzien.
Fuente del Lavadero
Van de bronnen in Comares is de Alquería-bron de overvloedigste. Deze plek wordt ook wel het washuis genoemd, omdat het de plek was waar de vrouwen uit de stad naartoe gingen om zich te wassen. Dit washuis is sinds de bouw in 1950 een openbare drinkplaats voor vee en dient als een uitgebreid irrigatiesysteem voor de boomgaarden in de omgeving.
Fuente Sana o del Pilarejo
U kunt het bereiken via een laantje dat tussen de olijfgaarden door loopt, door een gebied met een grote landschappelijke schoonheid. Het pad is gemarkeerd met houten palen en is beplant met sinaasappel-, citroen-, vijgenbomen, enz. We vervolgen onze weg over een pad dat omhoog loopt naar de voet van een klif, waar enkele doelen hangen aan johannesbroodbomen die op de wanden zijn gegroeid. We komen een kleine poel tegen en iets verderop ligt de bron, tussen rotsen en keien begroeid met klimop en weelderige rotsbegroeiing.
Fuente Mañuña
De gezonde bron, gelegen aan de voet van de Tajo Pilarejo, is zeer rijk aan mineralen. In de zomer kan er echter sprake zijn van bloedzuigers, dus is het beter om een stoffen zeef te gebruiken. De gootsteen waar het water in valt zodat de dieren kunnen drinken, is uit massief steen gehouwen.
Mañuña-fontein
Het ligt ten zuidoosten van de Maxmúllar-plateau, in de buurt van de Ventorros. Het is momenteel omheind en er is een kraan, maar er is geen water. Iets verderop, iets noordelijker, ligt een gemeentelijk waterreservoir dat gebruikmaakt van de stroming van het water. Het reservoir dat de Mañuña-fontein van water voorziet en nog steeds Los Ventorros van water voorziet, is een Romeinse waterput met twee holtes.
IGLESIA DE NUESTRA SEÑORA DE LA ENCARNACIÓN
De parochiekerk van Onze-Lieve-Vrouw van de Incarnatie dateert uit 1505. Opmerkelijk zijn het mudejar-plafond van het presbyterium en het middenschip. De kapel van het Tabernakel, gebouwd in 1721, heeft een verdienstelijke rococokoepel. De toren, die na de bouw van de kerk werd gebouwd, dateert weliswaar ook uit de 16e eeuw, maar past in de Mudéjarstijl.
De kerk van Comares is het meest bijzondere monument uit haar geschiedenis. Nadat de stad veroverd was, werd het onderdeel van het zogenaamde ‘vicariaat van Málaga’.
In de loop der jaren heeft de kerk van Comares enkele reparaties en uitbreidingen ondergaan, vooral aan het einde van de 17e eeuw en gedurende de 18e eeuw. In 1721 werd de sacristie uitgebreid en werd de kapel van het tabernakel gebouwd.
De hoofdingang van de kerk is naar het zuiden gericht. Achter het hoofd bevindt zich een binnenplaats die vroeger dienst deed als begraafplaats.
De kerk bestaat uit drie beuken, zeven spitsbogen met een afgeschuinde archivolt en vier pilaren met een uitspringende vloer. Het dak is van grote waarde. Het bestaat uit een zeer goed bewaard gebleven trog met rijk geometrisch fretwerk en een centraal boogmotief met een muqarnas.Het heeft vijf paar beugels, waarvan de uiterste in de structuur zijn ingebouwd. Daarnaast heeft het beugels in renaissancestijl. Volgens documentatie werd dit handwerk in de 16e eeuw gemaakt en werd het hout uit Cartagena gehaald.
De hoofdkapel is vierkant, met een schilddak, kwadranten en een ananas. De balken van de zijbeuken rusten op houten consoles. Zowel het middenschip als het presbyterium zijn in mudejarstijl gebouwd. Het hoofdaltaarstuk was ooit van groot belang, maar werd in 1931 verwoest. In 1948 werd het geheel herbouwd. De zijkapel van het Tabernakel bestaat uit een enkele bolvormige koepel, rijkelijk versierd. Van buitenaf vormt het een achthoekige toren.
Er wordt aangenomen dat de kapel en de toren van het Tabernakel zijn gebouwd door een zeeman, nadat hij een belofte had gedaan toen hij schipbreuk dreigde te lijden.
De poort van Malaga.
Het was een belangrijk verdedigingsbastion en de hoofdingang naar het stadsplein. Onder de muren vond de overgave van Comares aan de christelijke strijdkrachten plaats, zoals blijkt uit het beeldhouwwerk op de koorbanken van de kathedraal van Toledo. Op de epistelzijde staat het getal 14. Daarop is het moment te zien waarop de sleutels van de stad werden overhandigd aan Cristobal de Eslava, de bewaker van de stad Marchena, die voor dit doel naar Comares was gestuurd.
Schoolvakanties
Heerlijk op vakantie naar Spanje
▸ Auto huren veilig en goedkoop
