Het koninklijk paleis in de stad Sevilla

Real Alcazar, het Koninklijk Paleis in de stad Sevilla met informatie, tips,hints en tickets voor je vakantie

Bezoek Alcázar Real de Sevilla of Reales Alcázares de Sevilla in het Nederlands Het Koninklijk Paleis in de stad Sevilla.Het woord Alcázar betekend in het Spaans “versterkt kasteel” en stamt af het Arabische woord القصر, al-qasr, wat zo ongeveer betekent "vesting", "slot" of "paleis”.

Het Alcázar tot de 14e eeuw

Het complex van het Real Alcázar van Sevilla vindt zijn oorsprong in de evolutie die de oude Romeinse Hispalis , de Spali uit de tijd van de Goten, doormaakte tijdens de vroege middeleeuwen, toen de stad werd omgedoopt tot Ixbilia .

En meer specifiek aan het begin van de 10e eeuw, op het moment dat de kalief van Córdoba Abderrahmán III an-Násir in 913 opdracht gaf tot de bouw van een nieuwe regeringsomheining, de Dar al-Imara, aan de zuidflank van de stad . , volgens de meest betrouwbare getuigenissen.

Voorheen bevond de zetel van de Umayyad-macht in al-Andalus zich binnen de ruimte van de laag-imperialistische Romeinse stad, niet ver van de Aljama-moskee in Sevilla, gelegen in de huidige collegiale kerk van El Salvador.

De meest karakteristieke machtsruimte in Sevilla was al verbonden met de haven van de stad, het meest relevante hoofdkwartier van de economische activiteit. De oude haven van de stad, op het terrein van het huidige Plaza del Triunfo, de Explanada de los Banu Jaldún heette toen, trok westwaarts naar het hoofdgerecht van de Guadalquivir, terwijl de secundaire arm die liep van de huidige Alameda de Hércules, de Tetuánstraat oversteken naar Plaza Nueva, verdween als een waterweg uit de stedelijke ruimte. Behalve op de momenten dat de overstromingen het zijn ruimte teruggaven.

Het Nieuwe Alcázar van de Abbadis, de heersers van Sevilla en hun omgeving in de 10e eeuw, zou later worden toegevoegd aan het Umayyad-regeringspaleis uit de 10e eeuw. Dit paleis van al-Mubarak, de Gezegende, was al het centrum van officiële en het literaire leven van de stad, met dichters, zoals de soeverein al-Mutamid, die de basis legde voor andere menselijke activiteiten, en de legendes die vandaag de dag deel uitmaken van de geschiedenis van Sevilla. Later zouden de Almoraviden de regeringsruimte sluiten en deze uitbreiden tot de Guadalquivir.

De Almohaden voltooiden in de 12e eeuw de werken uit de Arabische periode met andere gebouwen waarvan we nog steeds overblijfselen hebben die een uniek voorbeeld in de wereld vormen. Het Casa de la Contratación bijvoorbeeld.

De Castiliaanse verovering van het gebied in 1248-49 gaf het Real Alcázar de voorwaarde die tot op de dag van vandaag blijft: zetel van de Kroon en gebied van gemeentelijke macht van de stad. Paleizen zoals het gotische paleis, waarin Alfonso. Het Mudejar-paleis van Pedro I, in het midden van de 14e eeuw, brengt oude mediterrane opvattingen terug in een Arabische versie, toen al-Andalus al een entiteit was die werd gedomineerd door de Kroon van Castilië.

Aan dit architecturale raamwerk moeten de elementen worden toegevoegd die het Real Alcázar van Sevilla te allen tijde tot leven brengen: het nieuwe gebruik van de ruimtes, de tuinen, het water dat in elke hoek verschijnt, als een soort compensatie voor de Guadalquivir waaraan hij nam de ruimte weg.

En de groepen en mensen die te allen tijde gebouwen en constructies tot leven brachten en die de lucht bevolkten die nog steeds van Puerta del León naar Puerta del Alcoba stroomt, over de Tagarete-stroom, vandaag verborgen in het landschap dat de geboorte zag van de huidige Real Alcázar elf eeuwen geleden.

Alcázar van Sevilla vanaf de 15e eeuw tot heden

Sinds het begin van de moderne tijd wordt de voortdurende verbinding van het Sevilliaanse Alcázar met de kroon van Spanje bevestigd in voortdurende transformaties van het gebouw, waarbij werd geprobeerd het interieur aan te passen aan de smaak van de nieuwe tijd.

Zo werd de bovenverdieping van het Binnenhof van de Maagden gerenoveerd, waardoor het een renaissance-uitstraling kreeg met Italiaanse smaak. Ook het pleisterwerk werd vernieuwd en de bogen van de benedengalerij werden aangepast.

Op dezelfde manier werden gedurende de 16e eeuw prachtige cassetteplafonds gebouwd die nog steeds de Mudejar-esthetiek behielden en de oorspronkelijke geest van het gebouw niet verraden; Tussen deze cassetteplafonds valt vooral het plafond op dat de grote ruimte van de Ambassadeurshal bedekt.

Op vakantie naar Sevilla met:

Andere delen van het Alcázar hadden minder geluk, zoals het ongelukkige transformatieproces van de prachtige Patio de las Muñecas, die sterk is gewijzigd door restauraties uit de 19e eeuw waardoor de primitieve charme verdween. De oude zuilen en kapitelen zijn echter bewaard gebleven, die een deel van de oorspronkelijke afdruk van de genoemde patio behouden.

Prachtige bijdragen uit de Renaissance verrijkten het artistieke erfgoed van het Sevilliaanse Alcázar, zoals het bewonderenswaardige tegelaltaar uit 1504 door Francisco Niculoso Pisano en gevonden in het oratorium van de katholieke vorsten of het picturale altaarstuk dat bewaard wordt in de Admiraalskamer, gewijd aan de Maagd. van de Navigators. Dit altaarstuk komt uit het Casa de Contratación en werd gemaakt door Alejo Fernández in 1536.

De renaissancepracht schittert ook in de zogenaamde Hallen van Karel V, die worden voorafgegaan door een monumentale entree gemaakt door architect van der Borch na de aardbeving die Sevilla in 1755 leed.

Deze portiek weerspiegelt al de classicistische smaak die de esthetiek opvolgde.

Barok uit het midden van de 18e eeuw. In de binnenkamers worden prachtige collecties wandtapijten bewaard die de verovering van Tunesië door Karel V vertellen en die in de 18e eeuw naar Vlaamse smaak werden gemaakt. Deze wandtapijten passen perfect op uitstekende tegelplinten die Christoffel van Augusta halverwege de 16e eeuw maakte.

De Bourbon-vorsten hebben in de 19e eeuw ook een sterke stempel gedrukt op het Alcázar door ruimtes op de bovenverdieping van het gebouw te huisvesten, waar oude kamers werden gerenoveerd en verfraaid met 19e-eeuwse decoraties met wandtapijten, glazen lampen uit de Granja, klokken , meubels en een opmerkelijke collectie schilderijen.

Ten slotte moeten we wijzen op de belangrijke transformatie van de tuinen sinds de Renaissance met de aanleg van nieuwe fonteinen en vijvers, paviljoens, portalen en galerijen. De bloembedden zijn permanent gerenoveerd en tot het midden van de 19e eeuw verbeterd met belangrijke innovaties die deze tuinomgeving tot een van de mooiste en mooiste ruimtes van Spanje maken.